1. ฝึก "อยู่เฉย" ให้เป็น

บางครั้งการไม่ตอบทุกคำถาม ไม่แก้ทุกเรื่อง ก็เป็นการดีที่สุด คนที่พูดอาจแค่ต้องการระบาย ไม่จำเป็นต้องรีบอธิบายหรือแก้ไขเสมอไป ใจที่นิ่งกว่ามักจะเข้าใจได้ลึกซึ้งกว่า

2. หูทวนลมบ้างก็ไม่ผิด

ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่รู้สึกอะไรเลย เพียงแต่คุณเลือกที่จะไม่ใส่ใจ เพราะไม่ใช่ทุกเสียงจะมีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้คุณต้องแบกความรู้สึกหนักตามไป

3. คิดให้รอบคอบก่อนพูด

คำพูดที่ยังไม่เอ่ยออกไปไม่มีทางทำให้ใครเสียใจ ยิ่งคุณรู้สึกมากเท่าไหร่ ยิ่งควรพูดช้าลง นี่ไม่ใช่เพื่อคนอื่น แต่เพื่อตัวคุณเองจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง

4. อย่ารีบร้อนเข้าใจทุกอย่างทันที

บางเรื่องต้องใช้เวลาในการตกผลึก และบางสถานการณ์ก็ต้องการความนิ่งสงบมากกว่าเหตุผลในการแก้ไขปัญหา

5. ถอยห่างจากความวุ่นวาย

คุณไม่จำเป็นต้องยืนอยู่ตรงกลางของทุกความวุ่นวายเสมอไป บางครั้งการเดินออกมาอย่างเงียบ ๆ ก็เป็นการรักษาทุกอย่างไว้ได้ดีที่สุด ทั้งความสัมพันธ์และสภาพจิตใจของคุณ

6. หยุดพักเมื่อใจไม่เป็นสุข

เมื่อรู้สึกไม่ดี ให้หยุดการคิดและตัดสินใจทุกอย่างชั่วคราว อย่าตัดสินใครในขณะที่คุณเหนื่อยล้า และอย่าตัดสินเรื่องราวสำคัญในชีวิตในขณะที่ใจยังไม่สงบ

7. ฟังอย่างตั้งใจ โดยไม่ต้องรีบให้คำตอบ

บางคำพูดต้องการเพียงที่ให้มันได้ตกลงมา ไม่ได้ต้องการคำตอบ ไม่ได้ต้องการคำแก้ตัว เพียงแค่ความเงียบที่เข้าใจก็เพียงพอแล้ว

8. ระบายออกอย่างเหมาะสม

คุณไม่จำเป็นต้องเก็บทุกอย่างไว้ในใจ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องพูดทุกอย่างออกมา ระบายออกเมื่อจำเป็น แต่ต้องเลือกคนที่ไว้ใจได้และเวลาที่เหมาะสม

9. ปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่แทนคำพูด

การไม่พูดไม่ได้แปลว่าคุณไม่รู้สึก แต่เป็นเพราะใจคุณสงบมากพอที่จะ "ไม่ขยายเรื่องที่ไม่จำเป็น" ความเงียบบางครั้งกลับพูดได้ชัดเจนกว่าถ้อยคำมากมาย

10. ใจเย็น คือการไม่เร่งรัดใคร...รวมถึงตัวเอง

ค่อย ๆ ฟัง ค่อย ๆ มอง ค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ใจเย็นไม่ใช่เพราะเรื่องมันเล็กน้อย แต่เป็นเพราะใจของคุณกว้างพอที่จะรับมันไว้ โดยไม่ต้องโยนภาระหรือความไม่สบายใจกลับคืนไปให้ใคร

การฝึกฝนให้เป็นคนใจเย็นเป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาและความสม่ำเสมอ ลองนำข้อคิดเหล่านี้ไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน แล้วคุณจะพบว่าความสงบในใจนั้นเป็นสิ่งที่คุณสามารถสร้างขึ้นมาได้เอง