ตอนที่เริ่มทำงานเป็นซัพพอร์ตให้โบรกเกอร์ใหม่ๆ บอกตรงๆ ว่าตื่นเต้นมาก ทุกครั้งที่เห็นแจ้งเตือนยอดฝากเด้งขึ้นมาในระบบ มันรู้สึกเหมือน เราทำงานมีคุณค่า ลูกค้าไว้ใจ ฝากเงินเข้ามาเทรด แถมบางวันมียอดรวมเป็นแสน เป็นล้านบาท ก็อดรู้สึกภูมิใจไม่ได้ โดยเฉพาะวันไหนที่ กราฟวิ่งแรง ข่าวใหญ่เข้า ตลาดปั่นแรงๆ นั่นคือวันทำงานที่ทั้งเครียดและคึกคัก เพราะลูกค้าจะรีบเติมเงินเข้ามาเพิ่ม เหมือนกำลังสู้กับคลื่นยักษ์ บางคนโทรเข้ามาเร่งให้เติมเงินทันที บางคนแชตเข้ามาถามว่า "โอนแล้ว ยังไม่เข้าเลยครับ" เราต้องตอบไว แก้ปัญหาให้เร็ว เพราะทุกวินาทีที่พอร์ตลบอยู่ มันคือชีวิตของคนๆ หนึ่ง

แต่รู้ไหม...ข้างในใจลึกๆ บางทีก็รู้สึกละอายเหมือนกัน ใช่ ส่วนนึงก็ดีใจที่ได้เห็นยอดฝากเพิ่มขึ้น แต่พอเข้าใจว่าทำไมเขาฝากมา มันไม่ใช่เพราะมองเห็นโอกาสทำกำไรเสมอไป บางทีมันคือ ความพยายามสุดท้ายเพื่อยื้อพอร์ตไม่ให้แตก เพื่อหวังว่าไม้ต่อไปจะพลิกกลับมาเท่าทุน หรืออย่างน้อยก็ถอนทุนคืน

บางครั้งลูกค้าแชตมาบอกว่า พี่ ผมโอนหมดบัญชีแล้วนะ ขอแค่กลับมาเท่าทุนก็พอ ใจมันสะเทือนทันทีที่ได้อ่านประโยคนั้น การทำงานในวงการนี้ มันมีด้านที่คนภายนอกไม่ค่อยเห็น เราไม่ได้เป็นเทรดเดอร์ แต่เรารู้ว่าเบื้องหลังของตัวเลขที่วิ่งอยู่ในระบบ มันมีความหวัง ความกดดัน และความเหนื่อยล้าของใครบางคนซ่อนอยู่ ทุกยอดฝากที่เข้ามา บางทีก็ไม่ใช่แค่เงิน มันคือ ความหวังรอบสุดท้าย ของคนที่อยากจะเปลี่ยนเกม แต่ลึกๆ เราก็รู้ว่าในตลาดนี้ เกมไม่ได้ใจดีขนาดนั้น

ก็ได้แต่หวังว่า... คนที่ฝากเข้ามาในวันกราฟแรงๆ จะไม่ลืมว่ายังมีวันพรุ่งนี้อยู่เสมอ อย่าให้วันนี้มันเผาใจจนหมดตัว

ถ้าออกแล้วตรูจะเอาไรแดรก